Yorum, kutsal metne, tarih ve insanlık içinde bir çığır açma, onu, insanın manevi ve somut eylemlerine, yaşam küresinin içine dâhil etme kararlılığıdır. İşte bu yüzden Kur’an tek bir yoruma mahkûm olmayan açık uçlu bir kelamdır. Ancak ilahî kelam üzerinden okunacak olan gaye ve hedefler bakidir. O zaman, şunu söyleyebiliriz: Hiçbir yorum yüzde yüz nesnel değildir; tam aksine, kısmen nesnel, kısmen de özneldir.
Sadık Kılıç insana, kültüre ve yoruma dair yazılardan oluşan Tefekkür ve Yorum adlı kitabında beşerî epistemik ufkumuzu genişletiyor. Kur’an’a parçacı ve tikel hükümler açısından değil, tayin edici ve paradigmatik bir metin perspektifiyle bakılması gerektiğinin altını çiziyor. Parçaları sistemli bir bütünlük altında birleştirerek, bunlardan yeni değer ölçütleri ve davranışsal duyarlılıklar damıtmanın yolları üzerine tefekkür ediyor. İlim, metin, yorum ilişkisi, tefsir, tevil, İslami diriliş, sembolizm, bilim, kadim ufuklara yöneliş zorunluluğu, söze bürünmüş mucize Kur’an’da tefekkürün semantik evreni gibi meseleleri tartışmaya açan çalışma, İslami ilimlerin temel konularıyla ilgilenenlere hayli düşünce malzemesi sunuyor.
Kur’an’ın külli ruhu ve amacına vurgu yapan Tefekkür ve Yorum’un merkezi insan öznesidir, okuyucudur, düşünen ve yorumlayan öznedir. İlahî ebedî özü güncelleme yönündeki çabaların hakkını vermek isteyenler için değerli bir kitap.
