Tevbe 112 ,ayetteki saihun (lafzen. gezginler .seyyahlar) tabirine müfessirlerin çoğu saimun yani oruç tutanlar anlamını verirler, bazı alimler de terimin lügat anlamını tercih ederek onu az çok muhacirun (zulüm ve kötülüğün egemen olduğu diyarı terk edenler )
Teriminin eş anlamlısı olarak tefsir ederler. Peygamberimiz ümmetimin seyahati oruçtur
hadisinden hareket edenler ise, seyahati insanın görmediği , bilmediği birtakım şeylerle karşılaşmasına vesile olan bir dış dünya yolculuğu ,orucu da insanın kendi iç dünyasında gizli kalmış bir takım özelliklerin tanınmasına, mülk ve meleküt aleminin birtakım sırlarına vakıf olmasına vesile bir ibadet yani seyahati bir bedeni riyazet , orucu da bir ruhi riyazet ve seyahat olarak görürler

Diyebiliriz ki, seyahat oruç, oruç da seyahattir. Oruç, hem afakta hem de enfüste ötelere yönelik bir ulvi seyahattir. bu sayededir ki insan,
İç ve dış alemine farklı bir gözle bakar, her iki alemin esrar ve hakikatlerini keşfeder. Seyahat de orucun ta kendisidir.
Saihun olmak, saimun olmaktır yani kendini tutmak, ağzı, dili, gözü, kulağı,eli, beli, korumaktır, keza muhacirun olmak yani günah ve haramlardan hicret etmektir ve mücahidun olmak yani nefsin heva ve isteklerine cihad etmektir.